چادرسیاهی است که در قسمت میانی طرفین برش دارد و دست‌ها تا مچ از آن قسمت بیرون می‌آید.
به روسری بلندی که به رنگ سیاه است شیله می‌گویند. مرغوب ترین نوع شیله “فوطه” و “جز” نام دارد، به جنس کتان آن نیز “بلبول” می‌گویند.از جنس های دیگری مانند نخ و ابریشم نیز استفاده میکنند.
گیره ای از جنس طلا یا نقره که معمولا یک نگین فیروزه ای دارد و برای محکم نگه داشتن شیله روی سر از آن استفاده میکنند.
پارچه ای سیاه رنگ که به دور سر می‌پیچانند و شیله زیر آن قرار می‌گیرد. عصابه را معمولا زنان مسن‌تر می‌بندند و بزرگی آن به سن، طبقه اجتماعی و سادات بودن بستگی دارد. عصابه را در عراق، سوریه، اردن و روستاهای جنوب خوزستان معمولا می‌بندند. در مراسم‌های عزاداری نیز به نشانۀ غم و اندوه مقداری گِل روی آن می‌مالند
لباس بلندی که زنان خوزستانی میپوشند و رنگ آن برای جوانان از رنگ‌های تند مثل قرمز و نارنجی و مسن‌تر ها از رنگ های تیره مانند مشکی و سورمه‌ای و قهوه‌ای استفاده میکنند.
شلوار زنان خوزستانی که در برخی مناطق خوزستان پاچه آن تنگ و در برخی دیگر از مناطق پاچۀ آن گشاد دوخته می‌شود.
لباس بلند و توری مانندی است که روی نفوف میپوشند. بلندی آن تا ساق پا و آستین آن تا روی مچ دست‌های می‌آید و از پشت گردن گره می‌‌خورد.
روگیر یا بوشیه پارچه ای از جنس حریر که به صورت توری بافته می‌شود. زنانی که از باورهای مذهبی محکم‌تری دارند، بوشیه به صورت می‌زنند تا چهرۀ خود را از نامحرم بپوشانند.
